Dziecko bez telefonu? Czy w dzisiejszych czasach to realne?

Cześć! Co u was słychać ciekawego? Jak wam idzie dekorowanie jajek? Czy już może po święceniu? U mnie powoli się sprząta, gotuje i już babcia  przyszła z dzieciaczkami po świeceniu. Niestety jako matka pracująca muszę sobie dozować takie prace jak sprzątanie czy gotowanie. Ponieważ nie mam czasu, aby więcej w domu ogarnąć, ale pewnie nie tylko ja tak mam. Wiele z was ma zapewne podobnie.

W ostatnim czasie rozmyślałam o telefonach komórkowych wśród dzieci i młodzieży w szkole i w domu. Moja córka chodzi już do pierwszej klasy i coraz częściej słyszę, kiedy upomina się o telefon. Kiedy będzie miała swój pierwszy wymarzony, bo koleżanka X już ma, a ona nie, że to niesprawiedliwe itp. Powiem szczerze, że jestem oporna w tej kwestii. Dostają go tylko w czasie podróży autem lub kiedy muszę coś w domu zrobić. Dlaczego zwlekam z kupnem telefonu dla Majki? Ponieważ widzę jak młodzi ludzie non stop siedzą w tych telefonach i katują gry, a jak nie gry to facebooka, instagram czy Tik Tok. Jak dla mnie nie jest to normalne zjawisko. Wiem, że każde pokolenie ma swoje sposoby na spędzanie czasu. Dzisiejsza młodzież nie przesiaduje na trzepakach tylko zamykają się w domach i przesiadują w swoich pokojach. Jest to smutne zjawisko ponieważ kiedy byłam dzieckiem biegało się całe dnie na dworze. Dopiero, kiedy zgłodniałam przychodziłam do domu, a teraz? Nie widzę wcale młodzieży w okolicy. Jest to strasznie smutne. Mam wrażenie, że dzisiejsza młodzież robi się lekko antyspołeczna. Ale podkreślam, że jest to tylko moje zdanie.

Ostatnio jechałam autobusem i co druga młoda osoba siedzi na tel. Ba! Ale i nie tylko młoda - starsi tak samo! Dziwny widok powiem szczerze i zaczęłam się sama do siebie uśmiechać i myśleć do czego to wszystko zmierza? Druga rzecz ludzie nie rozmawiają ze sobą ponieważ mają wlepione ślepia w ekraniki. Zero nawiązywania relacji, żadnej konwersacji i nawiązywania kontaktów, a bo po co? Skoro jest fb i instagram i tam ma się milion wirtualnych znajomych. Dlatego jak najpóźniej jej kupię tel. Na razie maluch musi się dobrze nauczyć pisać na kartkach, a nie na klawiaturze.

Jednak ciągłe siedzenie na smartphone czy tablecie wiąże się z ryzykiem uzależnienia dziecka czyli tak zwaną  nomofobią ( skrót od no fobia ) czyli lęk przed brakiem smartfona, a co za tym idzie – kontaktu ze znajomymi czy możliwością skorzystania z telefonu. Cierpiący na nomofobię stawiają możliwość korzystania z urządzenia na pierwszym miejscu nawet przed możliwością zjedzenia posiłku czy spotkania ze znajomym. Dlatego warto zwrócić uwagę ile dziecko spędza czasu przed urządzeniami.

Nie powiem, że całkiem dzieciom zabraniam komputera czy telefonu, bo czasy mamy takie jakie mamy i nie chcę żeby też odstawała starsza córka od rówieśników. Tym bardziej, że mają już zajęcia komputerowe, to jednak raz na dzień, te 30 czy 60 minut jej wystarczy na grę i to edukacyjną. A młodszy? No cóż, czasem się złamię jak wspominałam powyżej, że kiedy coś muszę zrobić dam mu telefon i obejrzy bajeczkę z autami. Śmieszny fakt jest taki, że 4 latek lepiej śmiga na telefonie, niż babcia :)

Z Majką mam taką umowę, 10 stron czytania książki na głos - 30 minut komputera :)

Gnoma nie mogę zmusić, aby czytała książki, a jak mam już dać jej komputer, to chociaż w ten sposób ją nakłonię do czytania książki. Mimo, że widzi kiedy mamusia czyta książki, to jednak jej nie ciągnie. Same wypożyczamy książeczki, ale te czytanie jednak jej nie idzie. Ciekawą rzeczą jest to, że Maja bardzo ładnie czyta. Tylko jest po prostu leniwa :)

Z drugiej strony zastanawiam się czy dobrze robię ograniczając jej ten telefon? Nie powiem na tablecie gra w gry, ale do godziny czasu i ją gonię, kiedy mija czas. Taki mały limit dzienny ma na granie, ale komórki nie dostaje. Ciekawa jestem waszego zdania mamusie. Co sądzicie o telefonach w podstawówce? Czy mają wasze dzieci czy jeszcze nie?

Na wasze komentarze czekam z wielką niecierpliwością :)

Pozdrawiam Natalia :)